توسط: چرا امام سجاد(ع) فرمودندمن فرزند مكه و منا هستم؟/ آموزه های رفتاری امام سجاد(علیه السلام) در بیان آیت الله جوادی آملی
حضرت آیت الله جوادی آملی بیان داشتند: دستی كه به سوی خدا دراز شود، یقیناً خالی بر نمی گردد و دستی كه عطای الهی را دریافت كرد، گرامی است، لذا خوب است آن را به صورت یا به سر بكشد
به گزارش #چایپاره_خبر، به مناسبت میلاد باسعادت امام سجاد علیه السلام فرازهایی از سخنان حضرت آیت الله جوادی آملی در خصوص سیره متعالی سید الساجدین (ع) را از نظر می گذرانیم.
امام سجاد(ع) و دستیابی به حكمت عبادات
سخنان امام سجاد (سلام الله‌علیه) كه بر منبر شام ایراد فرمود، نشان می دهد كه حضرات معصومین (علیهمالسلام) به حكمت عبادات رسیده اند. در بخشهایی از سخنان آن حضرت آمده است: «أنا بن مكّة ومنی، أنا بن زمزم وصفا» من فرزند مكه و منا هستم؛ یعنی آن عبادتی كه باید در مكه و منا انجام بگیرد من به آن رسیده ام و آن عبادت مرا به اینجا رساند، نه اینكه من فرزند سرزمین مكه و منا هستم. آنان كه در منا زندگی می كنند و اهل آن سرزمین اند فرزند منا نیستند؛ آنكه قربانی می دهد تا دین زنده و محفوظ بماند او فرزند مناست. با اینكه در این مسافرت حسین بن علی(سلام الله‌علیه) از مكّه برگشت و دیگر به مشعر و منا و عرفات نرفت و در منی قربانی نكرد، قبل از روز دهم ذی الحجه حضرت از مكّه به طرف كوفه حركت كردند، امام سجاد (علیه السلام) هم به منا نرفت و قربانی نكرد، با این وجود فرمود: من فرزند مكه و منا هستم.
آن كسی كه حاضر است بهترین شهدا را نثار و ایثار كند تا دین خدا محفوظ بماند، او به حقیقتِ قربانی رسیده است؛ او فرزند مناست گرچه منا نرفته باشد.
خداوند كریم در بیان حكمت قربانی، می فرماید: این قربانی كردنْ ظاهری دارد و باطنی. ظاهر قربانی به خدا نمی رسد؛ امّا باطن آن به خدا می رسد. ﴿لن ینال الله لحومها ولا دماؤها ولكن یناله التقوی) یعنی گوشت و خون قربانی به خدا نمی رسد ولی آن تقوایی كه در قربانی و كشتن گوسفند و شتر، كه روح و درون و حكمت این عبادت است، به خدا می رسد.
در جاهلیت وقتی قربانی می كردند، مقداری از گوشت قربانی را به دیوار كعبه می آویختند و مقداری از خون آن را به دیوار می مالیدند تا قبول بشود!
اما اسلام روی این كار خطّ بطلان كشید. پس انسان متّقی كه در حقیقت به باطن عبادت رسیده و می كوشد كه به حكمت نهایی عبادت برسد به خدا میرسد.(۱)
آیت الله جوادی آملی به کلام گهربارزینت عبادت کنند گان در رابطه با حقوق قلب و چشم در راستای بینش واقعی حقایق الهی پرداخته و مرقوم داشتند: پوشاندن چشم از نگاه حرام و نگریستن به آنچه را كه خدا امر فرموده، از حقوق چشم به شمار می آید.چشم را پیامبرِ دلْ نامیدند كه فرمان او می برد و هرگونه نگاه بیجا، ظلم و تعدی در حق اوست و آن را تیر زهرآگین از تیرهای شیطان دانسته اند كه با نگاه حرام، تیرِ آن به جان انسان اصابت می كند.
