توسط: تکیه گاه حضرت ابوالفضل العباس:
تکیه گاه ابوالفضل که در دل یک کوه میان روستاهای حمزیان و کورابولاق قرار گرفته در میان مردم به « حضرت ابوالفضل اوجاغی» معروف است.
طبيعت اطراف تكيه بسيار زيبا و سر سبز مي باشد واين ويژگي جاذب خيل مردمي است كه هم جهت گردش در طبيعت اطراف تكيه و هم زيارت سنگ تقدس يافته به آنجا مي روند.
زیارتگاه دارای محیط وسیعی می‌باشد با پارکینگ، اتاقهای اجاره‌ای و مغازه‌های خرازی و کادویی مي باشدیک چشمه اي هم آب آنجا را تأمین می‌کند.
درختان کهنسال و بزرگ گوناگونی نیز در آن به چشم می‌خورد که بیشتر آنها، درختان گردو هستند و روستائیان عمر آنها را بیشتر از 200 سال می‌دانند. هسته اصلی زیارتگاه را اتاقی تشکیل می‌دهد با یک سنگ مقدس.
زیارتگاه دارای محیطی دنج، تمیز و آرام است و این ویژگی مدیون کوهستانی بودنش می‌باشد. وقتی که آب و هوا مساعد است در روزهای پنجشنبه و جمعه مردم زیادی می‌آیند و بیشتر زوار، گوسفند قربانی به همراه می‌آورند.
نکته‌ی جالب، حضور خانواده‌های کُرد در این محل می‌باشد که با لباسهای محلی و گلدار و رنگارنگشان توجه زوار را به خود جلب می‌کنند.
در مورد وجه تسمیه زیارتگاه ابوالفضل و تقدس يافتن سنگ و اینکه چرا « حضرت ابوالفضل اوجاغی » می‌گویند و همچنین با توجه به این نکته که حضرت ابوالفضل از نظر تاریخی، حضوری در این منطقه نداشته است، نقل است :دونفر مالك ملك فعلي بودند كه درمورد چگونگي تقسيم آن با يكديگر اختلاف داشتند وبه همين خاطر يكي از آن دو سهم خود را وقف حضرت عباس مي نمايد ولي شريك دوم سهم خود را جدا نمود وشروع به حصاركشي كرد در حين حصار كشي اين شخص متوجه مي شود سنگي كه قبلا در ديوار نهاده بوددر هنگام شب جايگاهش را عوض كرده است و به محل اصليش برگشته است اين كار سه بار پياپي اتفاق افتاد اين شخص كه از عمل سنگ حيرت زده شده بود سهم خود را مانند شريكش وقف حضرت عباس نمود.
اين سنگ در حال حاضر در اين زيارتگاه تقدس يافته است.
مهری در کنار سنگ وجود دارد که عده‌ای آن مهر را برداشته و خیلی آهسته به محل صاف سنگ می‌زنند. چنانچه مهر وسنگ حالت چسبندگی بگیرند عقيده اي كه در مورد سنگ تقدس يافته رواج يافته اين است كه اگر سنگ و مهره به چسبيدند نیت‌هایشان قبول شده است.
